Wendy Vuurens (34) is werkzaam als verpleegkundige, heeft haar eigen blog en woont met haar man en hun zoontje Mika (3,5) en de drieling Liv, Evi en Zoë ( geboren in 2021) in Rijswijk.
Wat betekent ‘mama zijn’ voor jou ?
“Mama zijn betekent heel veel voor mij. Van jongs af aan wilde ik altijd al moeder worden. Het was dan ook verschrikkelijk nieuws dat ik niet zwanger kon via de natuurlijke weg. De wens voor een kindje was heel groot. Toen ik eindelijk zwanger was voelde het zo fijn: ik ging echt mama worden. Het moederschap is soms wel zwaar, maar het is vooral lonend. Alle pittige tijden nemen we voor lief en horen erbij. Het is het allemaal waard. Ik ben nu mama van vier kinderen. Nooit gedacht dat dit mij zou overkomen.
Ook betekent mama zijn voor mij dat ik me zorgen kan maken. Dit kan over grote en kleine dingen zijn, maar ook over onzinnige dingen.
Het moederschap maakt mij soms ook onzeker. Doe ik het allemaal wel goed? Kan ik iedereen evenveel aandacht geven? Doe ik niemand tekort?
Helaas heb ik geen goede band met mijn moeder en dat doet me soms erg veel pijn. Vooral nu wij vier kinderen hebben is het erg confronterend dat ik het moederschap niet kan delen met haar. Maar ik heb dit inmiddels wel geaccepteerd. Ik kan me niet voorstellen dat ik geen goede band met mijn eigen kinderen zal hebben. Ik geniet van alle momenten en probeer alles goed te doen, maar ik zal soms ook ‘fouten’ maken als moeder.”
Hoe was voor jou de overgang van vrouw naar moeder ?
“Voor mijn gevoel was er niet veel veranderd, behalve dat er opeens een baby bij ons in huis er bij was. Misschien komt dit ook, omdat wij al een aantal jaren bezig waren met onze kinderwens. Het ging allemaal wel vanzelf nadat ons zoontje Mika was geboren.”
Hoe vind je het om zwanger te zijn? En heb je tijdens je zwangerschap extra goed voor jezelf gezorgd? (self-care)
“Wij hebben tijdens mijn zwangerschappen een lang fertiliteitstraject gevolgd. De wens voor een kindje was erg groot. En als je dan eenmaal zwanger bent, voel je je zo gelukkig. Tijdens de eerste zwangerschap had ik eigenlijk nergens last van, alleen na 21 weken kreeg ik bekkeninstabiliteit, daardoor vond ik het zwanger zijn een stuk minder leuk. Ik had extreem veel pijn, kon amper lopen. Maar toch waren er genoeg momenten van genieten en het fijne gevoel dat ik zwanger was.
De tweede zwangerschap was pittig en vooral fysiek erg zwaar. Mijn buik groeide destijds heel snel door de drieling in mijn buik. Al vrij snel kreeg ik bekkenklachten en ik moest al snel stoppen met werken. Wederom was ik ontzettend blij dat ik weer zwanger mocht zijn, maar na deze zwangerschap had ik ook wel zoiets van; ik vind zwanger zijn niet leuk en dan vooral door de lichamelijke klachten.”
Hoe bereid je je voor op je bevalling ?
“Bij mijn eerste zwangerschap heb ik een aantal boeken gelezen over de zwangerschap, de bevalling en de tijd na de bevalling. Ook heb ik een cursus zwangerschapsyoga gedaan. Dat vond ik echt heel leuk en ontspannen. Daarnaast heb ik tijdens de yogalessen heel veel geleerd over het geboorteproces.
Zelf vond ik het niet nodig om een bevalplan te maken, omdat het naar mijn idee toch altijd anders loopt dan dat je op papier zou zetten.
De tweede zwangerschap was heel anders, omdat ik zwanger was van een drieling. Ik wist van tevoren dat ik een keizersnede zou gaan krijgen. Hier heb ik me verder niet op voorbereid. Ik heb dat over me heen laten komen. Ik vond het alleen een vervelend idee, dat ik niet net als bij een spontane bevalling gelijk daarna uit bed kon stappen en mijn ding kon gaan doen. Ik zag op tegen het herstel dat deze keer veel langer zou gaan duren.”
Wat heb je gedaan om te herstellen van je 1e bevalling ?
“Om eerlijk te zijn niet zo heel veel. Mika is geboren met 37+3, spontaan. Die had ik totaal nog niet zien aan komen. Het drong ook niet gelijk door dat ik weeën had. Na de bevalling was ik zo weer op de been. Ik heb in mijn kraamweek ook verder niet op bed gelegen (achteraf had ik dat misschien wel moeten doen haha). Tijdens de zwangerschap had ik bekkeninstabiliteit, maar een week na de bevalling was ik daar zo goed als vanaf.”
Wat zou je zeggen tegen aanstaande moeders die nog gaan bevallen ? Heb je een tip om hen vertrouwen te geven ?
“Probeer echt naar je eigen gevoel te luisteren. Doe waar je je goed bij voelt. En probeer vooral niet alle doem scenario’s te luisteren van andere vrouwen of te denken aan de pijn. Als voor jou een geboorteplan wel goed voelt, dan kun je dat samen bespreken met je partner en je zorgverlener. En geloof me…het is echt waar: als je kindje eenmaal geboren is ben je alles heel snel weer vergeten.
Ik heb mijn bevallingen zeer zeker niet als onprettig ervaren. En nee, de weeën waren niet fijn haha, maar ik heb nooit gezegd dat ik het nooit meer zou willen.”
Je bent moeder van een zoon (3,5 jaar) en een drieling (15 maart 2021 geboren) en blogger. Hoe gaaf is dat ?! En hoe combineer je dit met elkaar ? Hoe vind je je balans?
“Ik vind het heel leuk om te bloggen. Het heeft mij altijd getrokken, alleen deed ik er nooit iets mee. Nadat mijn man en ik er achter kwamen zwanger te zijn van een drieling trok dat de aandacht en dacht ik; daar moet ik wat mee doen. En zo is het begonnen. In het begin vond ik het lastig om te beginnen met schrijven. Ik bedoel: waar begin je?! Maar als je eenmaal begonnen bent met schrijven gaat het vanzelf !
Hoe ik het combineer? Mika (ons zoontje van 3,5 jaar) gaat doordeweeks een aantal uren naar de kinderopvang en de drieling slaapt nog lekker tussen de voedingen door. Er zijn dus momenten dat ik er wel aan toe kan komen. Maar soms duurt het ook even voor dat ik er aan toe kom om een nieuwe blog te schrijven.